Kees Rateland werkt al meer dan 20 jaar in de buitenschoolse opvang (BSO) in Zoetermeer. Sinds 2019 is hij KIDSclub- coördinator. Een KIDSclub is een BSO voor kinderen vanaf 8 jaar.

Hoe probeert hij Kees ‘zijn’ kinderen iedere dag weer bezig te houden en het mooiste uit zichzelf te halen? 

‘Het is belangrijk dat je je blijft ontwikkelen in de belevingswereld van kinderen. En zeker bij de 9 tot 12-jarigen. Voor hen moet je meer moeite doen om ze uit te dagen. Dan is het goed om te weten wat er op dat moment speelt in hun wereld. De ene keer is het Pokémon en dan is het weer freerunnen, om maar twee voorbeelden te noemen.

Als je met 4-5-jarigen koekjes gaat bakken, zijn ze al tevreden als ze een stukje deeg mogen uitrollen en de koekjes mogen uitsteken Bij de groep van 9 tot 12 jaar begin je eerst met elkaar het recept te lezen en ga je daarna boodschappen met ze doen. 

Dochters als inspiratie 

Kinderen vinden het ook leuk om inspraak te hebben. Daarom hebben we een kinderraad, waarin iedere club een vertegenwoordiger heeft. In al die clubs hangt een groot vel papier waarop ze ideeën kunnen schrijven of tips kunnen geven. Die bespreken we dan om de zoveel tijd met elkaar. Zo zie je ook wat er leeft onder de kinderen. Al haal ik dat ook wel van internet, uit het Jeugdjournaal of hoor ik dat van mijn eigen dochters. 

 

"Met een simpel gesprek kan je al zoveel betekenen."

Een heel mooi gesprek 

Tegelijkertijd probeer je ook een rolmodel voor de kinderen te zijn. Dat hoeft niet groots te zijn, maar zit ‘m vaak al in kleine momenten. Als je kinderen van school haalt en je loopt met ze naar de KIDSclub kun je al veel voor ze betekenen door gewoon met ze in gesprek te gaan. Vaak over de meest simpele dingen. Laatst was ik nog met een meisje in gesprek geraakt, omdat ze ontzettend zenuwachtig was over een toets. Maar toen ik haar overhoorde, bleek ze alles te weten. Dus er moest iets anders zijn. Uiteindelijk bleek ze angstig te zijn omdat ze dacht dat op basis van deze ene toets het schooladvies werd bepaald. Gelukkig heb ik haar kunnen uitleggen dat dat niet zo was; dat ze dat bepalen aan de hand van een heleboel andere zaken. Gelukkig werd ze daarna een stuk rustiger. Uiteindelijk was het een heel mooi gesprek waarin je veel kan betekenen voor een kind.’ 

Terug naar overzicht